Els Bloemen

In 2004 kwam ik voor het eerst op Kasteel de Schans. Mijn lijf helemaal vast en mijn hoofd erg in de war, vastbesloten om daar beweging in te krijgen. Ik volgde en assisteerde, eerst alleen en daarna samen met mijn partner, een heel aantal cursussen, om opnieuw met mijn voeten op aarde te landen en te verbinden met mezelf, de mensen en de dingen om me heen.

Gaandeweg ontdekte ik ook hoe wezenlijk aanraking is: wat het lichaam vertelt, hoe nabijheid kan helen en hoe belangrijk het is om te leren luisteren naar de subtiele signalen van ja en nee. Aanraking brengt me telkens terug naar mijn lijf, naar het verschil tussen spanning en ontspanning, tussen vasthouden en loslaten. Het werken hiermee ervaar ik als bijzonder waardevol: samen oefenen om grenzen en verlangen te voelen, uit te spreken en te respecteren om van daaruit weer ruimte te vinden voor zachtheid, vertrouwen en verbinding.

Een laatste krachtig beeld van die intense 4 jaar op het cursuscentrum is er één waar ik mezelf, met onze pasgeboren dochter in de draagdoek en mijn partner, aan het vuur van een zweethut zie staan tijdens Echtgenoten / Echt‑genieten, waar we toen assisteerden. Het blijft als een hartverwarmer bij me.

Geraakt door de waardevolle ervaringen in de verschillende trainingen, ben ik opleidingen gaan volgen. Ik verdiepte me in het ademwerk tijdens de ademcoach jaaropleiding ´the wounded healer´ en maak me het systemisch werk en familieopstellingen eigen io bij Arend van Rietschoten. De opleiding tot watergieter bij Henk Waltman was een keerpunt voor me en bracht me uiteindelijk terug op De Schans.

De zweethutceremonie komt als een rode draad iedere keer bij me terug. In de hut voel ik me veilig, gedragen en verbonden. Ik en ieder ander mag er zijn, in al zijn facetten.

Dankbaar dat ik op Cursuscentrum Domein de Schans mensen mag meenemen en een stukje mag meelopen. Iedere keer bijzonder om op deze plek, die zoveel bedding geeft, een kring van mensen te vormen. Ik kijk naar je uit en ook om jou te mogen ontmoeten.