Blog – Was ik er maar eerder mee begonnen...

Blog uit de pen van Marcel Brandsen, trainer van o.a. Echtgenoten / Echt‑genieten.

Persoonlijke ontwikkeling was voor mij altijd iets voor "geitenwollensokken-mensen" en zeker niets voor mij. Jarenlang hield ik vast aan die overtuiging. Mijn toenmalige partner wilde al heel lang dat we daar iets mee zouden doen, maar telkens als zij erover begon, kreeg ik steeds weer het gevoel dat zij bedoelde dat ík moest veranderen. Zodra ze het ter sprake bracht, gingen mijn nekharen overeind staan en schoot ik in de weerstand: "Onzin, dit brengt me helemaal niets."

Tot het moment kwam dat onze relatie op een dieptepunt zat, en ik voor een keuze stond: scheiden of samen in therapie gaan. Met gezonde tegenzin ging ik mee. Mijn partner had De Schans uitgekozen en dan ook nog eens het traject voor koppels: ‘Echtgenoten / Echt‑genieten’. Ik hoopte maar dat dat laatste deel –genieten– het grootste deel van de training zou zijn.

We begonnen met een intakegesprek en, tot mijn verbazing, mochten we starten met het jaartraject. Ik keek mijn ogen uit. "Wat een stelletje mafkezen bij elkaar," dacht ik in eerste instantie. Maar beetje bij beetje begon ik toch geïnteresseerd te raken. Wat die mannen deelden, kende ik ook. Ze lieten ook hun verdriet zien, en dat was nieuw voor mij. Het voelde alsof ik daar ook verdrietig mocht zijn. Ik hoefde me niet groot en sterk voor te doen; ik mocht gewoon mezelf zijn. Dat was een enorme opluchting. Voor het eerst kon ik mijn masker een beetje laten zakken. Ik voelde hoe moe ik eigenlijk was en vond rust bij de andere mannen.

Het traject bestond uit vier weekenden. Na afloop van het eerste weekend begreep ik eindelijk een beetje wat de bedoeling was en vol enthousiasme begon ik aan mijn tweede reis.

Ik leerde daar onder andere dat we in onze kindertijd niet altijd gekregen hebben wat we nodig hadden. Iedereen heeft te maken gehad met gemis en trauma’s, groot of klein. Om met dat gemis om te gaan, ontwikkelen we strategieën. Onbewust kiezen we later onze partner op basis van die onvervulde behoeften. We reageren dan op bepaalde gedragingen van onze partner met die oude strategieën. Zo ontstaan er patronen, gewoontes in een relatie, die vaak gebaseerd zijn op oude pijn, gemis en overlevings­mechanismen.

Tijdens de weekenden onderzoeken we deze patronen. Ieder onderzoekt zijn eigen stukken, terwijl de partner getuige is van dat proces. Dat is de meer­waarde van zo’n traject: je krijgt inzicht in je eigen onverwerkte delen én in die van je partner.

Toen begreep ik ook de enorme weerstand die er bij mij was om aan zo’n traject te beginnen. Ik had immers geleerd om mijn kwetsbaarheid niet te tonen, mijn verdriet te onderdrukken. Bij het voorstel van mijn partner schakelden al mijn overlevingsmechanismen in, zonder precies te begrijpen waarom, maar het gevoel was toen duidelijk: Neen! Gelukkig heb ik die weerstand toch kunnen overwinnen.

Ben ik nu een "geitenwollensokken-man" geworden? Nee, dat denk ik niet. Want welke sokken je ook draagt, als je met je gevoel aan de slag gaat, ontdek je delen van jezelf die je misschien nog niet kent.

En als ik jonge mannen aan dit soort trajecten zie beginnen, denk ik weemoedig: Was ik er maar eerder aan begonnen...

Mocht je samen met je partner geïnteresseerd zijn geraakt, dan heten we jullie van harte welkom tijdens een introductie-weekend van Echtgenoten / Echt‑genieten.

Els Vergauwen en Marcel Brandsen