Blog – 'Eerst naar binnen, dan naar buiten’

Uit de pen van Anoek Backer, trainer van o.a. Binnenstebuiten – Open je hart, Tantra, Tussen liefde en leegte – voor singles met relatiewens.

Toen ik zeven jaar oud was, deed ik mijn eerste communie. Ik zat op een katholieke school en met de hele klas bereidden we ons voor op deze feestelijke zondag. Er moest een solo gezongen worden en het leek mijn juf een goed idee wanneer ik deze eervolle taak op mij zou nemen. Ik vond het hartstikke eng, maar nam de uitnodiging toch aan. Met het schaamrood op de kaken, niet wetend waar ik moest kijken, sloeg ik me door alle repetitie­momenten heen. Ik voelde de ogen van de anderen onaangenaam prikken wanneer ik zong en ik durfde niemand aan te kijken. Thuis had ik de solo vakkundig verzwegen, omdat ik niet het risico wilde lopen dat mijn ouders me zouden vragen om het nummer even voor te zingen. Tot de betreffende zondag hield ik dit vol. Mijn moeder was dan ook stomverbaasd toen ze van anderen hoorde over mijn solo. Die zondag in april stond ik samen met mijn klasgenoten zenuwachtig klaar in het trefcentrum van de kerk. Er hing een opgewonden sfeer en iedereen leek zin te hebben in wat komen ging. Behalve ik. Ik voelde me gespannen en was bovendien het enige meisje in een broek, iets wat mijn gevoel over mijn naderende solo niet veel beter maakte. We liepen de kerk in, waar de viering zich conform voorbereiding zou voltrekken. Nog tot het allerlaatste moment bleef ik mezelf tegen beter weten in wijsmaken dat ik er altijd nog voor kon kiezen om het lied niet te zingen. Natuurlijk begon ik te zingen toen ik de microfoon in handen kreeg:

Als de zon verdwijnt in de nacht, vangen bange dromen aan. Nergens geluid, geen kind dat nog lacht. Koel is de maan en kil is de nacht. Kom dan, kom dan, kom dan, kom dan, kom bij me wonen.

Blog_Eerst-binnen_dan-buiten_DomeinCursuscentrumdeSchans

De tekst, die nu ik hem zo teruglees best wel treffend was voor hoe ik me als kind in de nacht kon voelen, kwam er uiteraard vloeiend en prima uit! Desalniettemin zat er van jongs af aan al een schaamte op het uiten van mezelf. Mensen die mij later hebben leren kennen, zullen dat nog moeilijk kunnen geloven, maar mensen die mij goed kennen, zullen dit zeker herkennen. Vaak hield ik me in en heb ik me op kracht door ongemakkelijke situaties heen geslagen. Met flink wat humor en door mezelf steviger neer te zetten dan ik mij voelde, maskeerde ik mijn ongemak en werkte ik me door menig presentatie heen. Hierdoor maakte ik de indruk de boel goed onder controle te hebben en dachten mensen om me heen vaak: ‘stevige tante, die Anoek!’ Lange tijd heb ik gedacht dat dit goed werkte en dacht ik zelfs dat ik zo hoorde te zijn. Ik leerde mezelf aan om mij op kracht te uiten, maar voelde me vaak onzeker, alsof ik ieder moment door de mand kon vallen. Het keer­punt kwam toen ik op verschillende opleidingen en trainingen ontdekte hoeveel rust, kracht, maar zeker ook plezier ik ervaar, wanneer ik eerst met mijn aandacht naar binnen ga en werkelijk contact maak met wat ik voel. Het naar buiten komen en mezelf uiten, begint grappig genoeg dus met een beweging naar binnen. Dat ik dit heb ervaren, inmiddels kan toepassen en zelfs door mag geven, is een groot cadeau! Ook al betrap ik mezelf er nog vaak genoeg op dat ik in mijn ‘eerste beweging’ op kracht ‘naar buiten ga’. Wel met het grote verschil dat ik dat nu kan waarnemen bij mezelf, waardoor het me niet meer hoeft te belemmeren, maar ik het positief kan inzetten.

In de workshop Binnenstebuiten – Open je hart: klink, zing en verbind!, die ik samen met Joep geef, werken we ook veel met het principe: ‘eerst naar binnen, dan naar buiten’. Wanneer deelnemers contact maken met zichzelf en met wat zij voelen en hier bij kunnen blijven, zie je vaak meer rust ontstaan. In de training maken we hier dan ook ruimschoots de tijd voor.

Dit doen we op veel verschillende manieren. Ademoefeningen, lichaamswerk en oefeningen waarmee we als het ware wat meer vertragen, leveren hier vaak een positieve bijdrage aan. Ook het ‘thuisbrengen’ van wat je voelt is helpend. Waar ken ik dit zo van? Waar heb ik dit eerder gevoeld? Het werkelijk contact maken met deze diepe stukken, gesteund door de veilige ogen van de ander, helpt om ermee naar buiten te komen. Het raakt me vaak wanneer ik hier met deelnemers mee werk en zie dat ze ergens diep in zichzelf hun verhalen ophalen en delen. Ik vind het ontroerend dat ik hier niet alleen getuige van mag zijn, maar dat ik hierin ook mag voorgaan door elke keer weer mijn eigen beweging naar binnen te maken en mijn eigen verhalen op te halen!


Anoek Backer werkt in het onderwijs als onderwijscoach, begeleiding, training en leiderschap, en geeft daarnaast de volgende cursussen op Domein de Schans, met humor, diepgang en vooral een groot warm hart :

Joep de Bont is een muzikale vakman, stembevrijder, doet aan theater, geeft zangworkshops en theater op maat voor organisaties en zangliefhebbers, en dit alles onder het motto 'Zingen verbindt & Elke stem telt'.